Milan, hazirlik surecini cok keyifli buldugu "Anneler günü" den sonra, simdi "babalar günü " icin heyecanli bir hazirlik donemine girdi. Güya herseyi bir sir gibi sakliyor. Her okuldan gelisinde babasina, babasi icin resim ve hediye yaptigini soyleyip, ama bunun bir sir oldugunu ve babasinin bilmemesi gerektiginide dip not olarak babasina bildiriyor.
Dun gece kitap arkasi, uyku oncesi aramizda gecen konusmada, heyecanla babalar gunu icin hazirladigi plani aktariyor bana.
M: Babalar gununde babam yatakta yatacak tamam mi anne?
N: tamam. ben ne yapacagim?
M: sen asagiya gidip, babamin yumurtasini hazirlayacaksin.
N: peki sen ne yapacaksin?
M: ben de limonatasini hazirlayacagim, yumurta haslayacagim, domates, yesil sogan kesecegim, krep yapacagim, sosunu ekleyecegim, kornfleksine sut koyacagim, zeytin ve peynir koyup, cayini karistiracagim.
N: butun bunlar yatakda yemek icin biraz cok degil mi? Asagida masada yesek daha iyi degil mi?
M: hayir anne. bak bu babalar gunu, aynen senin anneler gununde yattigin gibi yatacak babam.
N: ok, nasil istersen.
Milan sustu, tavani seyretmeye basladi, belli ki dusunuyor, agzindan neler cikacak merakla bekliyorum.
M: Anne ya ben bu fikri cok sevdim. Bende "cocuklar günü" istiyorum.
Bebegimiz dogdugunda, beraberce bir "abi günü" yapmaya karar veriyoruz.
5 Haziran 2009 Cuma
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
